|
Vertaald door B.J. Hilgers uit "The
Way of the Cross" uit de 'Catholic Encyclopedia', G. Cyptian Alston ©
1910
De kruisweg in een notendop
Andere benamingen voor een kruisweg zijn statieweg, Via Crucis,
Via Dolorosa en in het Engels en Frans respectievelijk ‘Way of the cross’ en
‘Chemin de croix. Deze namen worden gebruikt om een serie afbeeldingen of
beeltenissen aan te duiden van het lijden van Jezus, die elk een bepaalde scène
vertegenwoordigen of de devotie die met deze beeltenissen is verbonden. In de
eerste betekenis, kunnen de staties, de individuele onderdelen van de kruisweg,
gemaakt zijn van steen, hout of metaal en gebeeldhouwd, geschilderd of
gegraveerd zijn. Sommige staties zijn waardevolle kunstschatten zoals
bijvoorbeeld in de kathedraal van Antwerpen, welke op vele plaatsen zijn
gekopieerd. Ze zijn meestal gerangschikt langs de muren van een kerk, maar ze
komen ook voor in de openlucht, vooral langs wegen die naar een kerk of
heiligdom leiden. Het oprichten van kruiswegen werd pas aan het einde van de 17e
eeuw een fenomeen, hoewel ze nu bijna in geen Katholieke kerk ontbreken. Vroeger
varieerde het aantal staties aanzienlijk van plaats tot plaats maar 14 zijn nu
voorgeschreven door de kerk.
Het doel van de kruisweg
De staties hebben tot doel om gelovigen in de geest als het
ware een pelgrimage te laten maken langs de belangrijkste scènes van Christus’
lijden en dood. Dit is één van de meest geliefde Katholieke devoties. Hij
wordt uitgevoerd door van statie tot statie te gaan, samen met bepaalde gebeden
en meditatie bij de verschillende scènes. Het is gewoonte, dat wanneer de
kruisweg in het openbaar wordt gedaan, een couplet te zingen van de ‘Stabat
Mater’ terwijl men van de ene statie naar de andere gaat.
|